همگام سازی در مدل کوراموتو روی شبکه های پیچیده با توزیع فرکانس ذاتی دوقله ای

در این کار، ما به بررسی تأثیرات اعمال توزیع دوقله ای فرکانس طبیعی در مدل کوراموتو روی شبکه های بی مقیاس، تصادفی و بی مقیاس می پردازیم. به این منظور دو مدل که در آنها جفتیدگی بین نوسانگرها مستقل و یا بهنجار شده به درجه رئوس شبکه است را در نظر می گیریم. برای تمام شبکه ها، در حالتی که ضریب جفتیدگی به درجه رئوس بهنجار نشده،زمان بیشتری برای رسیدن به حالت پایدار لازم است. تحت این دو مدل، شبکه های بی مقیاس و تصادفی با افزایش فرکانس ذاتی با توزیع دو قله ای از حالت همگامی دور می شوند؛ در صورتی که شبکه جهان کوچک ابتدا با افزایش این فرکانس به حالت همگامی نزدیک تر می شود و پس از آن نظم سیستم کاهش یافته، سپس شروع به نوسانات منظمی می کند